Ben ik een laatbloeier?18 april 2021
Dit ben ik. Ik was toen 28 jaar, even oud als mijn twee kinderen nu. De foto staat al sinds jaar en dag in een kleurig lijstje op de vensterbank in onze woonkamer. Vaak kijk ik er met plezier naar omdat ik er precies op sta zoals ik me toen voelde, tikje zelfverzekerd en zorgeloos. Wie maakt mij wat, lijk ik te zeggen. Ik studeerde Sociale Wetenschappen en had nog niet zoveel behoefte aan een plek op de arbeidsmarkt. Mijn studie voorzag prima in mijn behoeften. Voor het geld hoefde ik in ieder geval geen baan te zoeken, want ik had een goedbetaalde job bij de Perscombinatie, als telefonisch verkoper van abonnementen. Met ons team hadden we bovendien erg veel lol. Daarnaast had ik een vast inkomen, mét bijbehorende ziektekostenverzekering, als beheerder van een studentenhuis. Ik droomde niet eens over een carrière, althans niet bewust. Ik was bezig met het hier en nu. Go with the flow was mijn levensinstelling.
Hoe anders ziet het leven van mijn kinderen en hun vrienden er nu uit. De meesten hebben een studie afgerond, een baan, een relatie, een (eigen) huis en sommigen, waaronder mijn dochter, ook al een kind. Zij kunnen het zich nauwelijks voorstellen dat wij ons vroeger weinig zorgen maakten over onze toekomst. Ze lijken ook veel volwassener dan wij vroeger. Maar zijn ze dat ook echt? Het is maar net hoe je ‘volwassen’ definieert. Wat ik wel zie is dat het een aantal van hen beslist niet meevalt om nu al zo ‘volwassen’ door het leven te gaan. De druk om vroeg te ‘pieken’ is wel wat groter dan in mijn studententijd. De vraag is wie daar gelukkig van wordt.
Toch begon ik me op een gegeven moment wel iets te oud te voelen voor het studentenleven en studeerde vlak voor mijn dertigste verjaardag af. Ik wilde me verder ontwikkelen in wetenschappelijk onderzoek, want dat vond ik echt leuk, maar nam toch vrij impulsief een willekeurige uitzendbaan aan. Het uitzendbureau bood me een vaste baan als werving en selectiefunctionaris aan, maar dat was me wat te gortig. Ik wilde wél iets doen wat bij mijn achtergrond paste. Ik besloot alsnog wat tijd te rekken en te genieten van mijn vrije leven. Ik greep de kans aan om met mijn toenmalige vriend Edwin (nu mijn man) drie maanden door China te reizen. Dat was best een avontuur in die tijd (1986). Eenmaal terug in Nederland nam ik de baan bij het uitzendbureau wel aan. Dat was de start van mijn ‘carrière’.
Maakt deze trage start mij tot een laatbloeier? En zo ja, heeft mij dat iets goeds opgeleverd? Tot het eind van de tachtiger jaren van de vorige eeuw was het niet ongebruikelijk om lang te studeren. Dus misschien waren enkele van mijn medestudenten en ik geen laatbloeiers maar gewoon trage studenten. Wat ik wel weet ik dat ik heel lang gedacht heb: later, als ik groot ben! Maar als ik nu terugkijk op mijn leven – ik ben nu 65 jaar – kan ik niet aangeven of ik mentaal ooit dat omslagpunt bereikt heb. Ik denk het namelijk nog steeds wel eens. En dat is beslist geen negatief gevoel. Ik hoop bijvoorbeeld nog flink (door) te bloeien met mijn schrijverij. Maar goed, met een lange(re) middelbareschoolperiode, een afgeronde hbo- én universitaire opleiding heb ik wel ruim de tijd genomen om me te ontwikkelen. Daardoor kwam ik later dan ‘gebruikelijk’ tot bloei. En niet zonder succes, want het studeren ging me goed af gaf me uiteindelijk veel plezier. Ook in mijn loopbaan als onder meer personeelmanager en zelfstandig ondernemer heb ik beslist bloeimomenten gekend. Toch heb ik er lang over gedaan om de knoop door te hakken en van schrijven mijn beroep te maken. Pas op 53-jarige leeftijd kwam mijn eerste publicatie op de markt en het duurde daarna nog vijf jaar voordat ik er echt helemaal voor ging. Blijkbaar had ik de tijd, ervaring, rijpheid en inzichten nodig om zover te komen. En ik kan niet zeggen dat ik er spijt van heb dat het zo lang geduurd heeft. Want de boeken die ik vanaf 2012 op de markt bracht, zijn allemaal in het nieuws én in de boekhandel gekomen. Sommige boeken zijn zelfs semi-bestsellers geworden. Nu ik dagelijks (eindelijk) doe wat ik het liefste doe – schrijven – wil ik er ook beter in worden. Ik wil er zelfs mee doorgaan totdat ik er geen zin meer in heb. Of totdat ik een echte bestseller geschreven heb.
Ja, ik ben een blije laatbloeier!
Ben jij ook een laatbloeier? En wat heeft dat jou gebracht?
Laat het me weten. Misschien wil je graag geïnterviewd worden voor mijn nieuwe boek.
[i] Foto Sasha Lambert https://www.sashalambert.com/